Ortadogu Tıp Derg, Volume 10, Issue 2, pp. 135-141
ABSTRACT
Aim: In this study, it was aimed to evaluate cases of children aged 18 years or younger who applied for forensic report due to sexual abuse.
Material and Method: We retrospectively reviewed the reports of those who were younger than 18 years old, who were referred to our center between 01 June 2012 and 31 December 2014 for sexual abuse. In addition to the demographic data such as age and gender, the results of the examinations were evaluated with respect to the aggressor's degree of proximity to the victim, the scene of the incident, the period of time during which the report was requested, the period between the event date and first examination.
Results: In our study, 240 (62.0%) of 387 cases brought to sexual exploitation were children. 85.4% of the cases were female, 14.6% were male, 97.1% were citizens of Republic of Turkey (TC) and 2.9% were foreign nationals. Of the total children, 45.4% were adolescents aged between 13 and 15 years. Of these, 26.3% of the suspects were male friends, lovers, fiancées, spouses, 20.5% were blood relatives and non-relatives. In 62.9% of the children, the event occurred in houses and annexes. In 31.6% of the cases, the time from the sexual assault to the last examination time was between 3 months and 1 year, 19% of the cases were found to be longer than 1 year. Abnormalities occurred in 50.6% of the cases between May-August, 23.8% of them were examined in the first 72 hours after the injury and 57.9% of them were examined at the Forensic Medicine Department.
Conclusion: It is striking that victims are delayed after complaints; for this reason it is generally necessary to create awareness in the whole society, to make informed and educated studies for the purpose of bringing up the descendents without loss, and to evaluate the cases with a multidisciplinary approach.
Keywords: Children, sexual abuse, Muğla
ÖZ
Amaç: Bu çalışmada, cinsel istismar nedeniyle adli rapor istemi ile başvuran 18 yaş ve altındaki çocuk olguların değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Merkezimize, 01 Haziran 2012 - 31 Aralık 2014 tarihleri arasında cinsel istismar nedeniyle baş- vuran olgulardan, 18 yaşından küçük olanların raporları retrospektif olarak incelendi. Olguların, yaş ve cinsiyet gibi demografik verilerinin yanı sıra, saldırganın mağdura yakınlık derecesi, olay yeri, hangi konularda rapor istendiği, olay tarihi ile ilk muayenesi ve birimimizdeki muayenesi arasında geçen süreler ile muayene sonuçları değerlendirilmiştir.
Bulgular: Cinsel istismar nedeniyle getirilen 387 olgunun 240’ı (%62,0) çocuktu. Olguların %85,4’ü kız, %14,6’sı erkek, %97,1’i Türkiye Cumhuriyeti (TC) vatandaşı, %2,9’u yabancı uyruklu idi. Toplam çocuk olguların % 45,4’ü 13-15 yaş arasındaki ergenlerdi. Bunlardan %26,3’ünde şüpheli saldırganlar erkek arkadaş, sevgili, nişanlı, eş gibi kişilerken, %20,5’inde kan bağı olan ve olmayan akrabalardı. Çocukların %62,9’unda olay ev ve eklentilerinde gerçekleşmişti. Olguların %31,6’sında cinsel saldırı olayının gerçekleştiği andan son yapılan muayene zamanına kadar geçen süre 3 ay ile 1 yıl arasında olup %19’unda bu sürenin 1 yıldan uzun olduğu saptanmıştır. İstismar, olguların
%50,6’sında Mayıs-Ağustos ayları arasında meydana gelirken, %23,8’i olaydan sonraki ilk 72 saat içinde muayene edilebilmiş, bunların da % 57,9’u Adli Tıp Şube Müdürlüğü’nde muayene edilmiştir.
Sonuç: Mağdurların, olay sonrası şikâyet sürelerinin gecikmesi dikkat çekicidir; bu sebeple genel olarak tüm toplumda, bu konuda farkındalılık yaratmak, delliller kaybolmadan getirilmeleri amacıyla bilgilendirme ve eğitim çalışmalarının yapılması ve multidisipliner bir yaklaşımla olguların değerlendirilmesi gerekmektedir.
Keywords: Çocuklar, cinsel istismar, Muğla